ZAHARYA / HİCAZ HÜMÂYÛN / YÜRÜKSEMÂÎ / YÜRÜKSEMÂÎ

Terkeyledi gerçi beni ol mâh-cemâlim

Şâyeste-i vasl etti gönül mâl ü menâlin

Firkatle ciğer-hûn idim ammâ kerem ettin

Gel gonca gülüm serv-kaddim tâze nihâlim

O ay yüzlü sevgili her ne kadar beni terk ettiyse de gönül, bütün varlığını ona kavuşmak uğruna harcamayı değer gördü. Ondan ayrı kalmakla bağrıma kan dolmuştu, ama yardımını esirgemedin. Gel gonca gülüm, servi boylum, taze fidanım.

 

SUBHİ ZİYÂ ÖZBEKKAN / MUHAYYER / AKSAK / ŞARKI

Titrer yüreğim her ne zaman yâdıma gelsen

Kan ağlar içim hâtır-ı nâşâdıma gelsen

Şu hâl-i perîşânıma bir kerre bakıp da

Allah için ey şûh-i şen imdâdıma gelsen

Seni her ne zaman hatırlasam yüreğim titrer. Mutsuzlukla hatırladığım her seferinde içim kan ağlar. Ey neşeli güzel, Allah için, şu perişan halime bir kere bakıp da imdadıma gelsen.

 

(*): Kızının genç yaşta ölümü üzerine bestelemiştir.

 

RİFAT BEY / UŞŞAK / CURCUNA / ŞARKI

Tutuldu dâm-ı zülf-i yâre gönlüm

Şikâr oldu yine bîçâre gönlüm

Kapıldı dâne-i ruhsâre gönlüm

Şikâr oldu yine bîçâre gönlüm

Sevgilinin saçları tuzak ve gönlüm o tuzağa düştü. Çaresiz gönlüm yine av oldu. Sevgilinin yanağındaki bene kapıldı; çaresiz gönlüm yine av oldu.